De Boze Blanke Man en de Ondergang van Nederland, deel 5

Ik werd er door verschillende mensen op geattendeerd dat Mohammed Rasoel in 2019 met de opvolger van De Ondergang van Nederland kwam: Melkkoe én Zondebok. Naïeve dwazen zonder land, zonder God en zonder toekomst. Het pamflet was aan mijn aandacht ontsnapt omdat ik de literaire supplementen van NRC Handelsblad, de Volkskrant, Trouw, de Groene Amsterdammer en Vrij Nederland niet lees. 

We weten nog steeds niet wie de spookschrijver is, al kunnen we er gevoeglijk van uitgaan dat het niet de Pakistaanse variétéartiest Zoka Fatah, ook wel bekend als 'De Zoon van Tarzan', was. Hugo Brandt Corstius en Gerrit Komrij zijn dood, Max Pam of Theodor Holman weten meer maar bevestigen noch ontkennen het vermoeden dat het hun oud-collega van Propria Cures Bob Polak is. 

Mohamed Rasoel verwijst in zijn nieuwe pamflet naar GeenStijl. 

In Nederland ligt de toegestane opinie vooralsnog tussen Geenstijl en De Volkskrant. (…) Bespreekt een van beide kanalen een onderwerp, dan is het onderwerp legitiem geworden.

De Volkskrant kan zich van Geenstijl distantiëren door het weblog extreem-rechts en vrouwonvriendelijk te noemen. (…) Geenstijl distantieert zich van de slaafse gehoorzaamheid aan de politiek-correctheid. Samen vormen beide media de doelpalen waar het kijkersvolk z'n mening in mag proberen te schieten. Wie ernaast schiet is een PVV'er. Voor de bühne zijn De Volkskrant en Geenstijl aartsvijanden, maar achter de coulissen zijn de redacties het over de grote lijnen eens.

De witblanke man is melkkoe én zondebok. Hij draait overal voor op en is toch racist. Hij betaalt het meest belasting en krijgt er het minst voor terug. (…) Hij moet zijn zoontje wijsmaken dat jongens ook meisjes kunnen zijn. De Nederlandse man is een naïeve dwaas, zonder land, zonder God, zonder toekomst.

De spookschrijver vertolkte in zijn eerste boek nog een echte Boze Blanke Hollandse Man, maar in zijn nieuwe boek klinkt ook de voxpop van boze islamitische Nederlanders door. Renzo Verwer besteedde er op zijn blog aandacht aan. 

Op een bepaalde manier is Rasoel nu pro-islam, want hij stelt dat het westen achter aanslagen zit, en daarvan moslims (ideale daders) de schuld geeft. Bovendien lijkt hij wel wat te zien in onderdanige vrouwen…

Of is dat ironie?

In het boek als geheel en al helemaal aan het einde lees je toch zijn nostalgie naar, en een pleidooi voor westerse beschaving. Hij gaat tekeer tegen mensen uit niet-westerse samenlevingen. Hij stelt dat Nederland dat zijn historisch besef kwijt is, meegaat in genderneutrale onzin en er een verkeerde man-vrouw-opvatting op na is gaan houden. Ook de Martin-Bosma-term ‘minderheid in eigen land’ duikt op.